elektrody pierwszego rodzaju
Encyklopedia PWN
szereg elektrochemiczny pierwiastków, szereg napięciowy,
uszeregowanie pierwiastków chem. w kolejności wzrastającej zdolności do przyjmowania przez nie (lub ich kationy) elektronów w reakcjach utleniania-redukcji (redoks).
tranzystor
przyrząd półprzewodnikowy o co najmniej 3 elektrodach mający właściwość wzmacniania sygnałów elektr., tj. stanowiący element czynny układów elektronicznych;
[ang.],
elektroliza
podstawowy proces elektrochemiczny polegający na chemicznej przemianie składników elektrolitu (a często i materiału elektrod), przebiegającej na elektrodach pod wpływem przepływu prądu elektrycznego;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lýsis ‘rozłożenie’],
proteza ucha wewn. zastępująca czynności komórek zmysłowych znajdujących się w uchu wewn. — ślimaku;
przyrząd optoelektroniczny przetwarzający obraz opt. na sygnał elektr. wizyjny (p.w. analizujący) lub przeprowadzający operację odwrotną (p.w. syntezujący).
dioda
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach (anoda i katoda) odznaczający się nieliniową i niesymetryczną charakterystyką prądowo-napięciową;
[gr.],
